Ik vond het nodig om een artikel dat ik 2,5 jaar geleden heb geschreven opnieuw uit te brengen. Lees het aub opnieuw, zelfs al had je het reeds gelezen - omdat het zo'n belangrijk onderwerp is.
"Legt daarom de leugen af en spreekt waarheid, ieder met zijn naaste, omdat wij leden zijn van elkander". (Efe. 4:25)
Opnieuw hoor ik vele Christenen zeggen dat het beledigend overkomt om over deze grondzaak vermaand te worden: “We zijn Christenen en we spreken altijd de waarheid”, hoor ik jullie zeggen. Ben je zeker? Waarom voelde Paulus dan de noodzaak om eerste-generatiegelovigen aan te manen om de waarheid te spreken? (Efe. 4:25, Kol. 3:9, 1Tim. 4:2). Is het vandaag anders? Ik denk het niet. Christenen er toe aanzetten om op alle fronten eerlijk te zijn blijft een van de grootste uitdagingen waar elke goddelijke leider mee te maken krijgt. Ik zal u niet lastig vallen met ontelbare verhalen van flagrante leugens en oneerlijkheid van Christenen en Christelijke leiders waar ik elke week getuige van ben.
Het eerste wat we moeten erkennen als we dit onderwerp benaderen is dat leugen en waarheid niet alleen de schonere dingen van het Christendom zijn, maar ook de essentie ervan. De Duivel is de vader van de leugen en zijn ganse optreden is gegrondvest op valsheid. “Die (Satan) … staat niet in de waarheid, want er is in hem geen waarheid. Wanneer hij de leugen spreekt, spreekt hij naar zijn aard, want hij is een leugenaar en de vader der leugen.” (Joh. 8:44) En aan de andere kant zei Jezus: “Ik ben… de waarheid” (Joh. 14:6).
Jezus deelt niet alleen de waarheid uit, Hij ís de Waarheid. De Duivel zijn afkomst ligt in de leugen en zijn hele optreden is deze van leugens. Maar het ware karakter en de essentie van God is die van de Waarheid. Deze waarheid zou in het center moeten staan van wie we zijn en wat we doen, eens dat we wedergeboren zijn. Natuurlijk zou het zo moeten zijn als we normaliter uit het duister naar Zijn wonderlijk licht zijn gestapt.
Veel gelovigen trekken een lijn tussen de alledaagse waarheid (de zon schijnt, ik ben een man, enz..) en goddelijke waarheid in doctrinaire vorm. Maar de Bijbel doet dat niet. Er is geen verschil tussen, of er zijn geen andere woorden, voor de dagdagelijkse waarheid en de doctrinaire waarheid. Het is allemaal hetzelfde. Waarheid is waarheid en een leugen is een leugen. Waarom is dat belangrijk? Als we niet oprecht zijn in alledaagse dingen, hoe kunnen we dan erop vertrouwen de waarheid te zeggen als het gaat om goddelijke en eeuwige zaken?
Ik sta verbaasd over de predikanten die er een gewoonte van maken te liegen en toch denken dat ze gekwalificeerd zijn om met het Woord van Waarheid om te gaan. Als je niet betrouwbaar bent met gewone dingen, hoe kan je dan te vertrouwen zijn om de waarheid over God te brengen? Mag ik jou sterk aanraden dat als jouw predikant, leraar of herder niet in alles de waarheid spreekt, je niet hoeft te luisteren naar alles wat hij zegt. Hoe ga je weten wanneer hij de waarheid zegt en wanneer hij liegt? Waarheid kan voor geen enkele prijs worden gekocht, verhandeld of geruild. (Spr.23:23) Zij aan wie de Waarheid is geopenbaard en beweren Hem in zich te hebben, moeten in absolute eerlijkheid en integriteit handelen, ondanks alles.
Waarheid begint binnen in onszelf. Ik denk dat vele Christenen denken dat ze eigenlijk niet liegen omdat ze zichzelf zo dikwijls hebben belogen, dat ze die leugens zijn gaan geloven. Wat een verschrikkelijke misleiding. Het is al erg om te liegen tegen anderen, maar als we onszelf beliegen, dat is het ergst van al.
David zei: “Zie, Gij wilt waarheid in het verborgene"” (Psalm 51:8). Ja, waarheid moet in het diepste van onszelf beginnen. Het kan niet iets zijn dat we op ons lijf plakken zoals vele Christenen doen. Dat is echt hypocritisch. Het is leven in leugen, proberen een rol te spelen die erg verschilt met wat we echt zijn van binnen. Als je meubelen koopt wordt je dikwijls geconfronteerd met meubelen die een dunne fineerlaag uit echt hout hebben aan de buitenzijde, maar binnenin is het goedkope spaanderplaat. Het lijkt een tijdje mooi, maar wanneer het wordt gestoten of bekrast komt de misleiding aan het licht. Na enkele jaren wordt het fineer dun en de rommel moet worden weggegooid. Een stuk compleet uit stevig hout gemaakt is daartegen bestand, hoe diep je de kras ook maakt. Zo gaat het ook met mensen die enkel aan de buitenkant Christen zijn en in waarheid wandelen. Slechts een kleine bluts of kras is nodig en de ware aard van wat binnen in hen is komt boven.
We kunnen oprechtheid niet aanleren, we moeten veranderd worden door de kracht van de H.Geest, van binnenuit, en het begint door eerlijk met onszelf te zijn. Enkel als we dat kunnen bereiken, kunnen we beginnen om eerlijk te zijn met de Here. Eerlijk omgaan met de gemeente en de wereld volgt op het eerlijk omgaan met onszelf en met God. Heel weinig gelovigen zijn in staat om de waarheid omtrent zichzelf te zien, maar kiezen er voor om te leven in ontkenning van de waarheid. Oh ja, we kunnen de splinter in het oog van onze broeder duidelijk zien, maar de balk in onze eigen ogen zien is heel moeilijk.
Velen van ons zijn erg tevreden met delicaat oogchirurgie op onze broeder, met een balk in ons eigen oog!
Zoals ik reeds citeerde uit 2Tessalonicenzen 2:9-12, onthoud dat Paulus geen onderscheid maakte tussen de verschillende vormen van waarheid.
"Daarentegen is diens komst naar de werken des satans met allerlei krachten, tekenen en bedrieglijke wonderen, en met allerlei verlokkende ongerechtigheid, voor hen, die verloren gaan, omdat zij de liefde tot de waarheid niet aanvaard hebben, waardoor zij hadden kunnen behouden worden. En daarom zendt God hun een dwaling, die bewerkt, dat zij de leugen geloven, opdat allen worden geoordeeld, die de waarheid niet geloofd hebben, doch een welgevallen hebben gehad in de ongerechtigheid.".
Het werk van de uitredding begint op het ogenblik dat ik de waarheid zie omtrent mijn zonden en de onmogelijkheid om mezelf te redden. Het werk van heiligmaking stopt op het ogenblik dat ik mezelf, de Here en de anderen rondom mij belieg.